Herkes farklı şekilde değerlendirecek.Kimi yitirdik? Dostoyevski söylemişti:"Ancak beni toprağa verdikelri zaman farkına varacaklar ve kimi yitirdiklerini anlayacaklar"
Necib Sultan kimdi? Şüphesiz Maneviyatın Derin Devletiydi.Hasan Hüda hazretleri gibi idare bölümünün yüksek rütbelisiydi.Mareşal rütbelilerde eğitimini tamamlıyanlardan idi.
[01:52, 22.12.2021] Havva Baci konya: Hayırlı geceler.tel bozuldu kızımdan yazdım size necip efen dinin fotoğrafını göndermissiniz teşekkür ediyorum.Baş sağlığı dileyemiyorum efendim sadece dünya değiştirdi bizi bırakmayacak biliyorum bi oakadarda gidişini kabullenemiyorum.Bugün biraz yazmak istedim canım çok acıyor nolur dinleyin beni😭
[02:04, 22.12.2021] Havva Baci konya: Ben 12 veya 13 yaşında hz mevlananin ne olursan ol sözüne takıldım nekadar güzel bir söz neolursam oluyum beni kabul eden biri var.Sonrası necip efendimizi gördüm ya 12 yada 13 yaşındayım gördüğüm gün mevlananin gel sözünü yüreğime pekiştiren o güzel adamı gördüm necip efendimizi .öyle güzel bakıyordu gözleri hiç unutmadım gözlerinde olan aşk sözlerinde olan incelik beni ona muptela etti.Bana allahı sevdiren hz ali efendimizi hz hasan hz hüseyin efendimizi çok ama çok sevdiren sessizce içime sevgiyi veren bu güzele necip efendimeze sonsuz teşekkür ediyorum.Benden kilometrelerce uzakta ama sevgisi ona duyduğum sevgi acayip bişey anlatamayacagım kadar acayip onu çok seviyorum.Aklim gitti diyor gönlüm hayır burda diyor okadar çok canım acıyorki aglamaktan başka çare bulmadım.
[02:21, 22.12.2021] Havva Baci konya: Bir hafta önce sizi gördüm rüyamda aramaya cesaret edemedim hasta diyeceksiniz diye.Sizi arayıp necip efendimizin mührünü benim içinde öpün diyemedim vakit geldi mi diyemedim.Benim size soracağım şu ben bu kadar severken bu kadar yanarken neden gideceğini taşınacagıni daha sonra vaktin geldiğini niye bana söylüyorlar ben ona gitme diye hergün yalvardım beni sana getiren yok dedim seni görmesemde gitme dedim peki ben bu kadar severken neden hazırlıklarını söylediler bana insan sevenin canını bu kadar acıtırmı?nolur söyleyin bana.Ama giderken bana bir güzellik yaptı aşk nedir nasıl bir duygudur bilmiyordum ve hergün bir kapıdan dilencilik yapıyordum bana biraz aşk verin o duygu nasılmış bende bileyim anlatımım doğru mu bilmiyorum pazartesi akşamı aşkın ne olduğunu anladım aşk çok büyük bir acı imiş herşeyden vazgeçiyorsun inanılmaz bir hasret lik okadar acı bi oakadarda tatlı nasıl birşey anlamadım acımı yaşıyorum yaşadığım ne?hakkınızı helal edin eğer bunları yazmasam ölü cem beni birtek siz anlarsınız allah birliğimizi dirligimizi bozmasın hayırlı geceler
[02:32, 22.12.2021] Havva Baci konya: Hani diyoya hz mevlana istersin vermezler adı aşk olur ben çok istedim ama gelemedim necip efendime üzgünüm çok üzgünüm
İskenderun'da terzilik yaparken çocuklardan ... filan hastalandı.Devlet hastahanesinin doktoru ile SSK doktoruna çocuğu muayene ettirdik ikiside aynı ilacı yazdı ancak çocukta bir iyileşme gözükmedi.Bunun üzerine hanımıma şöyle dedim:"Konyada olsa hemen bir çok evliyaya okuturdum.Bu havalide senin tanıdığın bir evliya yok mu?".O da Hacı Emin Efendinin ismini verdi.Hemen bir taksi tutup çocuğuda alarak Emin Efendinin bulunduğu Özerli camisine gittik.Bekledik.Mübarek gelince baktım"iyi" idi.Hazret niçin geldiniz diye sordu.Bizde çocuğa okutmak için dedik.Emin Efendi benim hanımıma "Kara kız bu konyalıya iyi bak" dedi.Sonra Bir keramet gösterdi.Meğer hanım,beş altı aylık çocuğa banyo yaptırdıktan sonra havlu ile kurulamış.çocuğu giydirmek isterken küçük çocuk havluya kaka yapmış.Havlunun kirlendiğini gören hanım,kızıp çocuğun kıçına bir tokat atmış.Hazret bu hali keşfedip "Bu çocuk s.....t,dövülmez" dedi.Döndük eve geldik.Çocukta bir şey kalmadı
Hacı Emin efendi 1884 yılında Dörtyol özerli köyünde doğmuştur.Kendileri ana ve baba tarafından Seyyiddir.Zeynel Abidin evladı olarak Bağdat'tan gelmiş olup babası Molla Mehmet, özerli camisinde hocalık yapmıştır.1915 de çanakkale savaşına katılır,yaralanır İstanbul'da tedaviden sonra Dörtyol'a döner.Ermenilerin ayaklanması üzerine Özerli'den Kuzuculu'ya göçer.gündüz imamlık yapar geceleri de çetelerin levazımı ile meşgul olur1954-1963 yıllarında görev yaptığı Özerli camisinde Cami imamlığından emekli olmuştur.10 Mart 1967 de Hac yolculuğu sırasında rahatsızlandı,Amman' da vefat etmiştir.Konyalı Hacı Tahir efendiden hilafet almış olup hastalara okurdu.Kendisine Lihyeyi saadet verilmiş olup ve halen şimdi Kuzuculu'daki camide mevcut olup ziyaret edilmektedir.
Necib sultanım,Hasan Hüda hazretlerinin kızlarından Hatice için "Evliya gibi" lafzını kullanmıştı.Hatice annemiz babası Hasan Efendi'den ilahi defteri almak için para ister.Hüda hazretleri "kuzum param yok" buyurur.Bu cevap üzerine misafir olarak onlarda kalan "Fakir" lakaplı musafa amca hışımla cebindeki parayı çıkartır "Al Hatice sana para git defterini al" der.Ancak Fakir mustafa hazretlerinin cebindeki tüm para da ancak o miktar idi.
Yine Hasan Hüda hazretlerinin kızı Hatice sultan'ın şöyle bir anektod aktardığını kızı iletti:"Necib Efendi babamı ziyarete gelirdi.Yanında iki kişi vardı.Onların anlattıklarını duydum.Bugün harbe gittik,yanımızda hatice de var idi.Necib Sultan ile gelen iki kişiden birisinin adı Sadık efendi idi.Diğerinin ismini hatırlamıyorum
Necib Sultanım anlatmıştı.Dörtyol'un en zenginlerinden birisi bana geldi.Bu seneki zekatım şu kadar tutuyor diye külliyetli bir rakam söyledi.Bende dağıt dedim.evi olmayanlara ev al,v.s söyledim.O zengin kişi"Yapamam.Beni öldürürler" dedi.Etrafındaki çocuklarının yahut akrabalarının şerrinden sakınmakta idi.Bana "Sana getirsem sen dağıtırmısın?" dedi.Ben Kabul etmem dedi.Bu şahıs dediği gibi dağıtamadı dünyayı değişti.mirasçılarıda çok zarar gördü.
Seyyid Ali baba hazretlerine danışan Kuzuculu'dan "Edikli Osman" denen birisi mübareğe ne danıştı ise hazret ona hitaben "Seni öldürürler" demişti.Gerçekten de bu şahıs başlangıçta kaçakçılık, definecilik v.suğraşıp sonrasında tüccarlığa soyundu.İlçenin önde gelen zenginleri arasında idi.Bir gün iki katlı evinin balkonundan aşağı düşerek öldü (?) dediler.Hadise kapandı gitti.
"Maneviyat ehli darbeyi dilinden alır.Tanığıdım iki şeyh makamında olan kişi vardı.Dünyayı değiştiler.Birisine sormuşlar:"Efendim nerden geliyorsunuz"Şeyh cevap vermiş "Seyyid Ali baba'nın yanından".Sual soruan "Hayır dır?".şeyh efendi cevap vermiş "Ali baba'ya cinler (görünmezler) musallat olmuşlar.Onlardan kurtarmaya geldim".bu söz o kimsenin manevi darbe almasına sebeb oldu.Ali baba Rahmetullah Üçlerden.Böyle bir Zat'a görünmezlerin musallat olması olamaz ki.Şeyh efendi kendi makamının çok üzerinde bir laf etmişti.
Bir diğer şeyh efendi ise Filan kimsenin sohbetine devam ederdi.bir müddet sonra yanına hiç uğramaz oldu.Ona sormuşlar:Efendi! sen filan zat'a çok uğrardın hiç uğramıyorsun? deyince şeyh efendi:"Onun yanına gittiğimde kendimi masivada hissediyorum"
Fırıncı mehmet ağa hazretleri vefat ettiğinde cenazesinde tüm evliyalar hazır bulundu.Kırıkhandan Tatlıcı İzzettin Eroğlu hazretleri cenaze esnasında bana "Ali babaya haber versen, cenazeye getirsen" deyince bir taksi tuttum doğru Ali baba'nın bulunduğu eve gittim.O esnada Ali baba evin kapısından içeri girmekte idi.Taksiyi durdurup yanına vardım,Hacı İzzettin sizi Cenaze'ye bekliyor dedim.Bana "Cenazeye buradan katılmak mümkün değil mi?" diye sorduyşsada ben verecek cevap bulamadım.arabaya binerken geri getirmek şartıyla dedi.Cenazeye katıldı.Cenaze merasimini Konya'dan gelen Deli Albay iidare etti.Ben Ali baba'yı camiye getirdikten sonra unuttum.Cenazeyi defnettikten sonra terzi dükkanındaki işimin başına döndüm.Ali baba'yı hatırladığımda akşam namazı vakti idi.Camiye geldiğimde Ali Baba'yı bulamadım.
Kırklardan Fırıncı mehmet Ağa hazretlerinin orta yaşlı bir fotoğrafı elimize geçmişti.Fotoğrafı çerçeveletip bir tanesini kendisine Necib sultan'a takdim ettim.Necib Sultanım şöyle buyurdu:"Ben yedilerden Abdülbaki hazretlerine hizmet etmekte idim.Onlardaki olan dersimi bitirmiş,imtihanı vermiştim.ancak kırklardaki dersi verememişim.Kırklardaki dersi Fırıncı mehmet Ağa hazretlerinde geçtim.İlk tanıştığımızda bana "Ne zaman çağırırsam hemen gel" dedi.bende telefon yoktu.Hazretin çağırmasından nasıl haberdar olacaktım.Dörtyol'un en kalabalık çarşı camisinin ikinci katında müezzin mahfilinde Cuma namazını kılarda.bana buyurdu ki.Benim her zaman sağ yanımdabir kişilik yer olur.kimse oturmaz.Sen geleceksin oraya oturacaksın.Cuma günü caddeler ve sokaklar namaza gelenlerle dolsa dahi ben camiye girer.cemaatı yara yara hazretin yanına giderdim ve dediği gibi sağ tarafı mutlaka boş ,bir kişilik yer olurdu.
Fikri Baba'ya gelenlerden birisi maneviyat olarak gayet hızlı ilerliyor.merak ettim.Fikri baba'nın himmetini bu nasıl kazandı diye.Sohbet ettiğimizde hayat hikayesini sordum:Fikri Baba, bu şahsa harçlık vererek İstanbul7a git,iş bul çalış" demiş.Adam İstanbul'a gelmiş, bir otelde kalıp gündüzleri iş aramaya başlamış.Ancak on beş yirmi gün geçsede iş bulamamış.Otel sahibininde durumunda haberi varmış.otel sahibi demişki "İş bulana kadar geceleyin otelde nöbet tut.İş bulursan gidersin,hem bu süre içinde senden para da almam".Adam başlamış gece katipliği yapmaya.Otelde kalan on tane hayat kadını varmış.Derviş, otel katipliği yapmaya başladıktan sonra kadınlar"Müşteri gelmiyor" diyerek bu dervişi kendilerince uğursuz sayıp, bu dervişi nasıl yoldan çıkartırız diye planh yapmışlar .Derviş dokuz tane kadının birlikte olmak teklifini geri çevirmiş.Ancak bir tanesi demişki ben onu kandırırım.Gerçekten kadın çok işveli bir surette bu dervişi kandırıp birlikte olmaya ikna etmiş.Başbaşa kaldıkları bir sırada derviş soyunmuş hazırlanırken birden Fikri baba odada tecelli edip dervişe "Seni İstanbul'a tekamül için gönderdim,cima yap diye değil"deyip dervişe bir tokat patlatmış.Adam yataktan yere yuvarlanmış.Odadaki kadın dervişin elini tutmuş:"Kimdi sana vuran?" demiş. adam kimse değil dese de kadın ısrar etmiş:"Bana doğruyu söyle.Tamam senle birlikte olmayacağım.Ancak ne olduğunu söylersen sana üstelik harçlık verip memlekete gidersin" deyince derviş,kendisine tokat vuranın şeyhi Fikri Baba olduğunu belirtip Konya'daki adresini vermişHayat kadını gerçekten de Dervişe yol parasını vermiş.derviş Konyaya gelmiş ,Fikri babayı ziyaret ettiğinde Baba efendi "Ülen, pezevenk.Seni İstanbul7a tekamül etmen için gönderdik cima etmen için değil" deyip bu sefer bir başka vilayete çalışmak için igöndermiş.derviş bir sene sonra Fikri baba'ya tekrar uğradığında "Seni evlendireyim demiş ve dergahta bulunan bir kadını çağırıp o dervişle nikahlarını kıymış.adam bir bakmış ki nikahlandığı kadın,İstanbul'daki otelde macera yaşadığı kadın.Meğer o hayat kadını o hadiseyi yaşadıktan sonra ,hayat kadınlığını bırakmış,Konya'ya gelmiş Fikre baba'ya intisap etmiş.Evlendikten sonra biriktirmiş olduğu o parayı evlendiği kocasına vererek adam kendisine bir iş kurmuş.
Necib Sultanım bu hadiseyi anlatıp "Allah kuluna bu şekilde de verir" dedi.
Necib Sultanım, bir zatınr hikayesini anlattı.Metli Sultan'a devam eden bir derviş ne hata işlemişse bir dervişe kızmış,kendisine hiddetle bağırıp "git aptalların(çingenelerin) içinde yaşa" demiş.Adam evli barklı ,çol çocuk sahibi.Çaresiz çingene mahallesine gitmiş,onlar misafir olmuş,çadırda yaşamaktalar.Çeri başı bu zatı 18 yaşında bir çingene kızı ile evlendirmiş.Bu durum üzerinden iki yılı aşkın bir zaman geçmiş.Adam ,Konya'daki evine hiç gitmemiş.bir zaman sonra Fikri baba dervişlerinden ikisine demiş ki "kardeşiniz, aptalların içinde tutsak.Niçin gidip onun haliyle ilgilenmiyorsunuz.Söyleyin ona gece vakti gitsin bir hamamda gusul abdestini alsın ,filan camide sabah namazını kılsın,yumurta pazarına gitsin yumurta alıp satsın".Bu emri o iki derviş, Yumurtacı'ya söylemişler.Yumurtacı hamama gitmiş,sabah namazını kılmış , yumurta pazarına gitmiş. Konyanın köylüleri yumurtalarını yumurta pazarına getirirler.Tahminen ikiyüz dükkan olan bu pazarda hem Konya'nın ihtiyacı olan yumurtalar satılır hemde fazla olanlar İstanbul'a satış için gönderilir.Yumurtacıda yumurta satın alacak para yok.O iki dervişten yumurta almak için sermaye borç istemiş ancak onlar "Baba sultan bu hususta bize bir şey demedi" deyip ayrılmışlar.Yumurta pazarının günü Cumla günü imiş.Her sabah sabah namazından sonra bu çarşıdaki dükkanlar açılır.Köylü yumurtalarını dükkanlara bırakırlar giderler şehirdeki diğer ihtiyaçlarını karşıladıktan sonra cuma sonrasında gelip paralarını alırlar.Olacak ya o gün yumurta pazarının düm dükkanları kapalıdır.köylüler yumurtaları getirip dükkanlar açılsın diye beklerken,Yumurtacı derviş gelenlerin mallarını "Ben satın alıyorum,Cuma'dan sonra gel paranı al "der.Tüm yumurtaları satın alır.Bu şahıs dükkan sahiplerine yumurtaları kendisi fiyat belirleyerek satar.Öğleden sonra gelen köylülerin paralarını verir.O esnada dükkan sahiplerinden birisi "Arkadaş ben bu işi bırakıyorum.Gel dükkanı sana devir edeyim "der.adam o gün bir senede kazanılacak parayı kazanmıştır.teklif edilen dükkanı da geceleyin kalacak yerim olsun diye devir alır.Bu mihvalde o derviş Yumurtacılık yapmaya başlar ve zengin olur.Adamın daha sonraki süreçteki görevi çarşıya gelenlere "sohbet etmek" solur.
NecibSultanım şunu da ilave etti:Allah kuluna verirse böyle verir.
Necib Sultan'ıma bir hadiseyi anlattım.Dörtyol'da rufai şeyhlerinden "Şıh Ahmet" efendi dünyayı değiştiğinde dervişleri hazreti naaşını vasiyeti üzere yaptırdığı "Abdülkadir Geylani camisinin içine yahut yanına gömmek istediler.Hatta bu hususta vaktinde izin alındığını belirtselerde bu izin kağıdını bulamadılar.Hazretin naaşı ikindiye kadar bekletildi.izin olmadığı için Belediyenin mezarlığına defnedildi.Aynı Hadise Seyyid Ali Baba hazretlerinin hizmetinde bulunan Ali Keser için de vuku bulmuştu.Seyyid Ali Baba hazretlerinin türbesinin dışına mezar kazıp defnetmek istedilerse de buna müsade olunmadı.
Metli Sultan şöyle demiş:"Herkes Kabe'de vefat edip Mekkeye yahut Medine'de Cennetül Baki'ye defnedilmek ister.Halbu ki kişi oraya defnedilse bile, hak etmemişse naaşını melekler başka yere taşır,dışarıda vefat etmiş olanlardan hak etmiş olanların naaşını da Medineye taşır"
Kırıkhan'da bir takım zatlarla birlikte Tatlıcı İzzettin Eroğlu'nun evindeyiz.Hacı İzzettin "İslamın Cumhurbaşkanı geliyor,İslam Padişahı geliyor " şeklinde bir söz sarfetti.Hatta "Kasem ederim" dedi.Hacı İzzettin vefat ettikten sonra Turgut Özal Cumhurbaşkanı seçildi.Evliyaullah'ın en zor sınavlarından birisi de bu yorum kısmıdır.Mübarek gördüğünü yorumlamıştı.
Dörtyolda yaşamış 1994 yılında dünyayı değiştirmiş Ziya Efendi hazretleri ile alakalhı şunları belirtti:Ziya efendi rahatsızlığı nedeniyle dervişleri tarafından dışarıdaki doktorlara götürülmekte idi.ben Dervişlerine belirtmiştim:"Mübareğe bir mersedes araç alın,gidip gelirken sarsılmaz.Hatta bende maddi olarak katkıda bulunayım" deyince Dervişan nezdinde bu söz yanlış anlaşıldı:Onlar düşündüler ki "Mürşidimizden sonra yerine kendi geçmek istiyor ve hazır mersedes bir arabaya sahip olmuk istiyor" diye.Halbuki seyyid Ali baba rahmetullah ,Fırıncılık yapan Foter Mehmet isimli bir şahısla bana haber göndermiş"Bu akşam,Foter Mehmetin evinde akşam yemeği yiyeceğiz.Ziya efendi de bulunacak.mutlaka gel" diye.Bu haberi getiren gün içinde yarım saat aralıklarla iki defa daha geldi.ben anladım ki Seyyid Ali baba hazretleri emaneti devir edecek.Hemen Terzi dükkanımın darabasını indip evime gittim ve davete icabet etmedim.Asıl gayem nefsimden ferağat ederek irşad görevinin Ziya Efendi'ye verilmesi idi.
Son zamanında kayseri'ye hastahaneye gitmeden beni çağırttı ve bana "Bir diyeceğin varmı ? diye sordu.Ben "Yok" dedim,senin bir diyeceğin var mı? dediğimde bana :Yerime oğlum.....'ı yetiştirdim dedi.Ben "O olmaz kapını bekleyen .... Daha uygun dedim.Son görüşmemizdi.Vefatından sonra yerine benim belirttiğim oğlu baktı ancak üç-beş ay sonra dünyayı değiştirdi.
Hayatında karşılaştığı bazı şahsiyetlerden bahsetti.Bunlardan Fransızlar zamanında Belen sancağında Belediye başkanlığı yapmış İbrahim Dönmez'le alakalı bloğun önceki yazılarında kayıtlar mevcut idi.Bu şahsiyet Hem fransızlardan para almış hemde Atatürk'ün Hatay ilhakı için gönderdiği paralardan bir servet edinerek bu parayı gayrimenkule yatırmıştı.
Diğer bir şahsiyet Esat bey isimli birisi.Fransızlar işgal altındaki yıllarda bu şahsiyete askeri rütbe dahi verip yüzbaşılığa kadar yükseltmişti.Tüm kaçakçılık işlerini organize etmekte idi.Çok cimri birisi idi.Hatay'ın iltihakından önce gayrimenkul zengini olanlardan birisi olup iki kızı vardı.iltihaktan sonra Erzin pasajında göstermelik dükkan açmışlardan idi.maksat ticaret olmayıp yerlerinin belli olması idi.Her akşam rakı içer "Yaptığım kötülükler beni rahatsız ediyor,içerek onlardan kurtulmaya çalışıyorum dedi.Çevre dükkan sahiplerinden üç kişi bir de ben bu şahsı ziyarete gitmeye karar verdik.Hasta demişlerdi.üç arkadaş giderken bir şişe rakı aldılar.Ben bu hediyenin maliyetine karışmam dedim.ancak arkadaşlar muziplik yapıp şişedeki rakıyı enjektörle boşaltıp içine su koymuşlardı.Evine gittik.bize kahve ikram etti.Ertesi gün sabah namazından sonra ben terzi dükkanını açtım.baktım Esat bey de dükkanı açmış.Hayret ettim.diğer üç arkadaş o gün ve devam eden iki gün dükkan açmadılar.Esat Beye hayırdır komşu sabah erkencisin dedim.Bana şunu anlattı."Sen haramdan uzak durursun,diğer üç arkadaşı bekliyorum" dedi.meğer akşam rakı içmek için mükellef sofrasını hazırlatmış,bardağa rakı koydum zannıyla hediye götürülen şişeden doldurmuş ağzına aldığında su olduğunu anlamış.
Anlattığı şahsiyetlerden bir diğeri Samancı Ömer denilen birisi.Hatay7ın iltihakında atlı süvari birliği Hatay7a giriş yaptıı için askeriye bölgede saman bulamadığı için ihale açmış.Fransız işgali sırasında buğday ekimi çok az olurmuş.Dolayısıyla saman kıtlığı var.Samancı Ömer isimli kişi ihaleye girmiş kazanmış ancak temiantı yatıracak parası yok.bir kaç kişiyi ihalenin karına ortak ederek para temin etmiş.Sonra Konyanın kazalarına gitmiş ve oradan temin ettiği samanları trenle İskenderun'a nakletmiş.bu yolla epey zengin olmuş.Sonra vapurla kaçakçılık işleri yapmaya başlamış.Bu şahsın bir huyu vardı aldığını vermezdi.Bu huyundan dolayı "Bir gün beni beş kuruşluk bir kurşunla öldürecekler" derdi.Terzi dükkanıma gelir,filan yerden kumaşı sen al bana on iki tane gömlek dik, on iki tane pijama dik şeklinde yüklü siparişler verirdi.diktiğim malzeme sayısı otuz altı oldu.Kumaş aldığım yer,bana hitaben "Yüzbaşıoğlu biz kumaş parası için seni biliriz.o adam para vermez" demişti.ben tüm dikimleri teslim etitğim halde hiç para sormadım.Bir zaman sonra dükkana geldi ve bana "Usta sen nasıl adamsın hiç para sormuyorsun dedi.ben yine ses etmedim.Çıkarttı tüm borcunu ödedi.B:ir zaman sonra iki oğlu geldi.Babamızın borcu var mı diye ben deyok dedim.Babaları Çanakkalede öldürülmüş cesedi denize atılmış sahile vuran cesedi bulmuşlar.Babaları Gemi ile suriyeden mal alıp İstanbul'a kaçak gndermekte imiş.Çok küfürbaz olduğu için muhtemelen Gemide bulunan bir taygaya yaptığı küfürden dolayı öldürülmüş ve cesedi tenize atılmış.Çocukları dedi ki biz artıkcİskenderun'da duramayız deyip İzmir Yahut İstanbul'a göçtüler.
Bu haftalık görüşmede mevzu hükümeti destekleyen Adıyaman cemaatına geldi.Sultanım buyurdu ki Cemaat üç guruba bölünmüş durumda.Asıl büyükleri ... yerde gayrimenkul satın alıp ziraat yapıyor.Siyasetle hiç işi yok.Ortanca olanı siyasetle ilgileniyor ve Ak Parti Hükümetini destekliyor.Tayyip bütün işilerde ona danışıyor ve tutuyor.Eskişehirde olanı ise cemaatı içinde nakit para toplayıp,bu para ile gayrimenkul alıp devrediyor ve bu ticaretten elde ettikleri karını para sahibi dervişleri arasında paylaştırıyor.
Mehmetçiğin, para karşılığı Kabil havaalanını savunması eylemine Necib Sultanım şiddetle karşı çıktı.Bu iktidarın gittikten sonra gelecek olanların santim santim hesap soracaklarını belirtti.Ancak gitmemek için çok direnip her şeyi göze alacaklarını da ilave etti.
İkinci ameliyat, uzayan süreç ve ücretli hastahanenin oda fiyatları v.s nedeniyle hazret buyurmuştu; Çifte minare camisindeki yoksullara para dağıtmamız, yahut Zillibaba'nın hadimi kadına para vermemiz gerekti, ihmal ettik dağıtacağımız paranın kat kat fazlası hastaneye ödendi".
Boşuna denmemiştir:"Az ver çok yalvar, çok ver hiç yalvarma"</span></h2>
NECİB SULTANIM.
İskenderun’da çalışırken evdeki büyük kız" ben dedemi şu kadar seneden ber i görmedim beni Dedeme götür "diye tutturdu.Diğer çocuklardan küçük olan ikiside bizide götür dediler.Otobüsle Konya’ya gittik.Konya’ya ulaştığımızda gece saat 12 yi geçiyordu.Otogarda bulunan taksiler gideceğimiz yer 10 liralık bir mesafe olmasına rağmen benden 30 lira istedi.Ben celallenip vermek içimden gelmedi.Çocukların elinden tutup yürüyerek yoldan gidelim.Başka bir taksi gelirse el ederiz daha hesaplı gideriz diye içimden geçirdim.onbeş yirmi dakika yürüdük.Kış günü yerde kar ve ayaz buz gibi.Bir müddet sonra yanımızda siyah renkli son model bir araba durdu.Bana hitaben “Efendim buyrun” dedi.ben şaşırdım arabaya bindik.Bizi evimize kadar bıraktı ve bana “Kusura bakma Metli Sultanım zikir yaptırmakta idi.Bana emretti filan yerden şu şu kişeleri arabaya alarak evlerine götür”dedi.Ben biraz geciktim.dedi.Bizi götüren adamın ismini dahi sormayı unutmuşum.Metli Sultanın himmetlerinden en küçük olanı.
Necib Sultanım anlattı.Konya'da Alaattin tepesine yakın yerde bir evde yalnız kalıyorum.İki odalı bir ev.tuvalet dışarıda.Babamın hayvan yetiştirdiği yer ise farklı bir yerde.Gece saat on ikiye kadar dükkanda çalışıyorum,gece eve dönüp yatıyorum.Karlı bir gece.yerde kırk santim kar var.yoldan eve giderken inisanların bastıkları yer bir iz oluşturmuş bir kişinin geçebileceği şekilde çukurda bir yol oluşmuş.Eve giderken birden karşımda iri yarı bir adam.Başında ingiliz foteri var.Elbisesi ve kaputu kadife,ayağında ayakkabı var.bir kişinin geçebileceği yolda karşı karşıya geldik.Yan yan geçmemiz gerekir.Adam karşımda dikildi.Ve bana hitaben dikkatlice baktı.o esnada elim gayri ihtiyari belimdeki bıçağa gitti.Adam bana hitaben "Bana bir 50 lik ver".olduğum ve para kazandığım için cüzdanımı çıkarttım.Atatürk7ün bastırmış olduğu paralardan bir 50 TL verdim ve yoluma devam ettim.Eve vardım pijamamı attım ancak uyku tutmadı.Ben gencim.Bu adam benden haraç aldı.Elimde bıçakta var.Ben bu parayı ona nasıl verdim? diye içim içimi yemekte idi.Konya otelinin sahibinin oğlu arkadaşımdı.Bazen dükkandan çıkıp saat 8 9 gibi otele uğrar onunla muhabbet ederdim.Bir kaç gün sonra Otele gittim.Otelin girişinde büyükçe bir salon var.Taş kömür sobası kurulmuş otel müşterileri bu salonda oturmaktalar.Soba başında otururken Adamın birisi olanları anlatıyor:"Ben İstanbulda besicilik yapmaktayım.İstanbul7a vagon koyun götürdüm.SattımCebimde külliyetli bir para var.Memlekete dönerken birde Konyayı gezeyim dedim.
Her taraf kar.istasyonda kızakçılar var.yolcuları kızakçılar taşıyor.Kızağın birisine oturdum.Parasını vermek için elimi cebime attım.Cüzdanım çalınmış.Kızaktan indim.yaya bir vaziyette tren istasyonundan şehir merkezinde bir otele gitmek için yürümeye başladım.Otele verecek param dahi yoktu.Şehir içerisinde giderken yürüdüğüm istikamette karşıma 1.90 boyunda iri yarı birisi çıktı.Adama ben “Bana 50 lira ver” dedim.adam korkusundan cüzdanını çıkarttı bana kağıt 50 lira verdi.Biraz gittikten sonra tekrar bana geri dönerek baktı.Yetmezse daha vereyim gibi.ben bu para bana otel için yeter.otelde kalırım ertesi gün memlekete telgraf çeker para isterim” diye düşündüm.Başka para istemedim.otele geldim.Bir haftadan beri burdayım.<Memleketten param geldi.Şimdi ben bana o parayı veren adamı arıyorum.Kendisine 500 Lira para vereceğim”dedi.Bu adam meğer benim o gece para verdiğim adam imiş amma beni 1.90 boyunda iri yarı birisi gibi görmüş halbuki ben 55 kg birisiyim.İçimden adamın yanına gidip sana o parayı veren benim,hatta filan yerde bu hadise oldu” diye işaret verip 500 Lira almayı nefsim istedi.Adamın yanına yaklaştım.Hiçbir şey demedim.Adam konuşmaya devam ediyordu”Para Allah’ın,mülk Allah’ın” diyordu.Bunu duyunca kendimi belli etmeden oradan ayrıldım.
Sanat mektebinde okusun diye dördüncü kızım Nurcan'ı Osmaniye'de okuttuk. Bir ev tuttuk evde iki kız ve şehit olan oğlum Yusuf vardı. Bir zaman sonra evin bulunduğu mahalleden bir delikanlının ailesi kızı istemek için eve geldi.Damat, astsubaylığa girmiş, doğuda askerlik yapıyor imiş. Bulunduğu yerin kar nedeniyle altı ay yolu kapalı. Aile kız isteme nedeniyle epeyce gidip geldi. Fakirlikten gelen birileri. Bir mana Manada bizim kızı bir delikanlı bisikletinEe bindirmiş Kabeyedoğru gidiyorlar. Çağırdım bana ikisi de el sallayarak gittiler. Delikanlı'nın çalıştığı yerin yolları şimdi kapalı diye birazda işi uzatmak, çocuğu görmek bahanesi ile 'çocuk geldiğinde gelirsiniz bir görmem gerek dedim .Kızımı isteyen çocuğu gördüm rüyamdaki çocuk." kızı verdim"dedim
Necib Sultan'ım anlatmıştı. Kuzuculu'daki evden çıkıp yürürken yanımda bir araba durdu. İçinde Ahmet Aksoy ve hanımı Zekiye abla vardı. Ahmet Aksoy, Kuzuculuda yetişen evliyaullahdan Hacı İlyas hocanın oğlu idi. Bana "Erzin ilçesinde bir cenaze var beraber taziyesine gidelim" dedi. Ben itiraz etmedim. Arabaya bindim. Erzin'e cenaze evine geldik. Çok büyük bir kalabalık vardı. İnsanlar yemeğe oturmuşlardı. Bizi de bir masaya aldılar. Cenaze, hali vakti yerinde ehli tarikat bir kadın idi. Herkes masadan kalktı. Sağ tarafımdan bir işaret geldi o tarafa hafif baktım. 22 yaşlarında bir delikanlı idi."Maşallah bu genç yaşta nasıl olur" derken o genç kalktı. Meğer gencin yanında birisi daha oturur imiş. Bu zatı tanımıyor idim ama ismini duymuş idim. O zat kalktı hemen bir sedire oturdu ve bana işaret ederek yanına oturttu ve bana "Benim Dörtyol'daki dervişlerimle niçin ilgilenmiyorsun. Yedileri gönderdim ama biraz gevşekler "dedi. Bu zat adana Karataş yolu üzerinde eski ismi mihmandar denilen yerde türbesi olan Gafur Baba idi. Mübarek oturduğu yerden kalktı, bir arabaya bindirdiler ayrıldı. Beraber gittiğimiz Ahmet Aksoy ve diğerleri hazretin bana ne dediğini sordular merakla. Anlayamadım dedim savuşturdum. Bu zatın sanki yıllar öncesinden tanışıyor gibi bana kelam söylemesine hayret etmişlerdi.
Evliyaullahın bazı sözlerinin anlaşılması uzun yıllar sonra olabilir. Mübareğin Dörtyol İlçesinde elli atmış civarında dervişi vardı. Bu dervişlerle ilgilenmesi için içlerinden . . . 'i tayin etmişti. Baktım, dervişler nezdinde bir tembellik var. Yenilenme yok. Tefekkür ettim mübareğe hizmet noktasında noksan kalmışlar. İçlerinde ......'un en zenginin oğlu var idi. Dini ilmi de yerinde idi. Ona, on beş günde cami kürsüsünden bir vaaz ver dedim. Dervişler arasında sermayesi olmayıpta ticari kabiliyeti olanlar var idi. Bunlara biraz sermaye ver dükkan açsınlar dedim. v.s. Ancak sonuçta küçüldüler ve dervişler, ilçedeki bir başka zat'a devroldu.Sultanım Necib Efendi hazretleri yine aynı duayı tekrar etti. Ümmeti Muhammedin birbirine düşmemesinden ve bugünkü felaketten (corona virüs) daha beteri olan bir felaketten muhafaza edilmesi hususunda. Her zamanki halim gibi hiç bir şey sormadım. Belen'de türbesi olan Gazi Abdurrahman Paşa hazretlerini ziyaretimden bahsettim."Hatay'ın valisi" dedi. Beyazid Bestami hazretleri için ise Hem imam Caferi Sadık hazretlerine, hem de imam Ali Rıza hazretlerine hizmet ettiğini belirtti.
Necib Sultanım anlatmıştı. Adam fukarai sabirinden imiş. Evlenmiş. Fakirlik mevcut. Ancak ehlullahın fakirliği farklı bir fakirliktir. Bir müddet sonra hanımı ayrılmaya karar verir. Kocasının bir işi yok. Kadın kendi kendine der ki yarın olsun ana babamın evine gideyim. O gece Efendi yatar. Hanımına der ki üşüyorum üzerine yorgan at. Hanımı yorgan atar. Efendi tekrar eder bir yorgan daha at. Bu minvalde üzerine sabaha kadar en az on kat örtü (yorgan, kilim, çarşaf v.s) atılır. Efendi ekenden sabah namazına gider. Kadın evden ayrılmaya karar verdiği için bakar ki kocası dışarıda gelince terk edeyim der. Bir zaman sonra kapısını birisi çalar. Kadın hayret eder, bu vakitte kapıyı kim çalmıştır. Dışarıda bir adam katırın sırtında bulunan yükleri indirmekle meşgul. Adam bir yığın yiyecek getirmiştir. Adam tüm eşyaları eve bırakır ve Efendiye selam söyle sağolsun dün gece bizi soğukta donmaktan kurtardı."der gider. Kadın getirilen yiyeceklerden sabah kahvaltısı hazırlar. Efendi eve geldiğinde bir bakar ki mükellef bir sofra hazır. Hayretle hanımına "Bunları kim getirdi ?" der. Karısı bu sefer kocasına kızar;"Soğuktan donmaktan kurtardığın adam getirdi, bilmiyor musun?" der.
Hadise şöyle imiş:Adamın biri, gece vakti, şehre satmak üzere eşya getirmek üzere katırı ile yola çıkmış. Çıktığı vakit ay aydınlık imiş bir müddet sonra kuvvetli bir tipiye ve soğuğa muhatap olmuş. Donma tehlikesi içinde iken bir efendi kendisine yorgan, kilim, halı v.s getirip örtmüş. Sorduğunda ben filanım demiş. Hak Teala bu beladan adamı kurtarınca adam teşekkür için efendinin evini sorup bularak hediyelerini takdim etmiş.Konya'dan Bursa'ya göçen bir aile var idi. Adamın iki oğlu büyümüş, bir oğlu askerde, diğer oğlu hafızlığa çalışırken adam vefat etmişti. Kadın yalnız başına ne yapacağını bilmez iken, Belediye yol genişletmesi nedeniyle gecekonduyu yıkma kararı tebliğ etmişti. Anne perişan bir vaziyette hafız oğluna çaresizliğini anlattı. Bursa da o zaman iki tane ipek kumaş fabrikası vardı. Birisi İpeker diğeri Resul bey. Konyalı olması hasebiyle dertlerini anlatmak için Resul ağaya giderler, durumlarını anlatırlar. Ağa ilgileneceğini söyler. Sabahleyin yıkım ekipleri eve geldiğinde, ağa Belediye ile arası iyi olduğu için belediyeden mehil alır. Aile evi kendileri yıkacaktır. Buna karşılık Belediye kendilerine bir ev birde para verir. Resul ağa askerden gelince oğlun bana gelsin der. İpek kumaş imal eden fabrika o zamanlarda ipek böceğine dut yaprağı değilde başka ot verdiğinden elinde külliyetli miktarda kumaş stoku vardı. Askerden gelen oğlanla birlikte hafız kardeşine bu işin pazarlamasını verdiler ve bu kardeşler İskenderun'da Altındişler otelinin altında bir dükkan ve depo kiralayarak gömleklik olarak ipek kumaş toplarını getirmekte idiler. Üç gömleklik kumaşı 15 liradan satmaya başladı .Kumaşın albenisi fevkalede idi. Bir iki ay içinde insanlar, terziler bu kumaştan kapış kapış aldılar. Ben terzi olmam hasebiyle kumaşın durumunu bilmekte idim. Dut yaprağı yemeyen koza, başka otla beslenirse ondan imale edilen ipek bir kaç yıkanma sonrası altı ay içinde dikiş yerlerinden çözülür. Bu nedenle kumaş alıp dükkana gömlek dikmek için gelen müşterinin siparişini, ancak altı ay sonra teslim ederim diye geri çevirdim. İnsanlar başka terzilere yöneldi. Stokları eritip bir miktar kumaş kalınca satışlar bıçak gibi kesildi. İki kardeş o zaman aile oteli niteliğinde olan Erzin otelinde kalmaktalar idi. İki kardeş düşen satışlar üzerine dükkanıma geldiler ve bana :"Sen hemşerimizsin niçin işimize taş koyuyorsun?" dediler. Ben ise onlara dükkanımda sattıkları kumaşlardan hiç olmadığını gösterdim ve işin mahiyetini anlattım. Çünkü kumaşın foyası meydana çıkmıştı. Bir akşam vaktinde otelin aşağıda olan ve mescit olarak kullanılan kısmında hafız olan kardeş namaz kılmakta idi. Birden Bir "Allah" sedası patladı ki, tüm binanın camları sallandı. Oteldekiler, pasajdakiler telaşla ne oluyor dediler. Hafız, yerde diz çökmüş vaziyette kendinden geçmiş halde oturmakta idi. O esnada otelde bulunan bir doktor hemen oturan adamın kalçasına sakinleşmesi için bir morfin yaptı ama tesiri hiç olmadı. Daha sonra bir morfin yine yaptı ama hiç etkisi olmadı. Oteldekiler tedirgindi. İri yarı iki kişi, hafızı oturduğu yerden kaldırmak istediler ama hiç kıpırdatamadılar. Erzin otelinin müsteciri Rahmi bey beni çağırttı. Yanında İskilipli atıf efendinin yetiştirdiklerinden şeyh Ömer Temiz efendi vardı. Ömer Efendi, bana hitaben:"Yüzbaşıoğlu! hafızı ancak sen kaldırabilirsin"dedi. Büyüklerin bana öğrettikleri bir şey var idi. Hafızın yanına vardım ve ismi ile hitap ederek elini uzatmasını istedim. Uzattı kaldırdım ve benim terzi dükkanıma oturttum. İçinde yirmi dört şişe olan bir kasa gazoz getirttim. Hafız tüm şişeleri içti"
Bu hadiseyi anlatan Necib Sultan buyurdu ki Esmai hüsnanın müsemması tecelli ederse kişinin zahirdeki konumu tamamen değişir. Hatta bir duvara çiviyi çakacak mecali kendinde bulamaz...Nakleden Mehmet Şinasi Özoğul. Bir tarihte ziyaret için Dörtyol'a gelmiştim. Dükkan kapalı idi.evine uğradım. Birlikte arabama binerek Ali Baba hazretlerinin türbesine geldik. Ben Osman Seraceddin hazretlerine bağlı olduğum için içimden, ben burada değilim, şeyh Osman Efendiyi ziyaret ediyorum duygusu geçti. Malum, bir şeyhe bağlı olanlar, bir başka şeyhin halkasına dahil olmak istemezler. Hatta onların zikir halkasına dahi oturmazlar. Dua esnasında Necib efendi bana döndü, şöyle söyledi:"Bir insan bir yere bağlı olabilir ama beş yere de hizmet edebilir". Bu sözden sonra bendeki bu taassup kalktı...
Nakleden Mehmet Şinasi ÖZOĞUL.Baba annemin vefatı ile alakalı şöyle bir olay yaşanmıştı. Necib Efendi hazretleri Dörtyol'daki terzi dükkanında otururken dükkan kapısına küçük bir erkek çocuğun elinden tuttuğu bir kadın gelir ve bir müddet dükkandan içeri bakar. Gittikten sonra Necib Efendi, babaannemin dünyayı değiştiğini bu nedenle Kilis'e gidilmesini dedeme söyler. Dedem Mehmet Özoğul Dörtyol da bulunan devlet üretme çiftliğinde ambar memurudur.Necib Efendi ve Nakşi meşayihlerinden Ziya Efendi Kilis'e cenazeye gelirler. Bu hadiseyi dedem, aile içinde anlatmıştı
NECİB SULTANIM ANLATMIŞTI: Konya'da bulunmak ta iken İsmail Efendi diye bir zata bir müddet hizmette bulundum.Mübarek Evliyaullah'ın gece nöbetlerinden bahsederdi.Bir müddet sabaha kadar konya sokaklarında sohbet ederek gezdik.Şöyle anlattı: Evliyaullahdan bir zat dünyasını değişmişti.Geceleyin nöbet esnasında baktım bir at arabasının arkasına hayırlarını yüklemiş geliyordu.Ben maaşallah! hayırları yüklemişsin dedim. Selamlaşıp beni geçtikten sonra at,arabayı çekemez oldu.Bana geri dönerek "İsmali Efendi dua etde at, yükü çeksin" dedi. At; bizim vücudumuz idi. Eğer biz ata bakmaz isek, topladığımız hayırları çekemez olur. Dua ettik at tekrar arabayı çekip gitti.".
Necib Sultanım, bu anlatımında, insanın vücuduna da bakması gerekliliği ortaya çıkmıştı. Hak Teala'nın rızk olarak verdiklerinden yemek-yedirmek,içmek-içirmek-giymek-giydirmek gerekti.İskenderun'da terzilik yaptığım sırada dükkanda çalışan kalfalara tenbih etmiştim. Aç olanlar filan lokantada yemeklerini, filan yerde de tatlılarını yiyebilirler. Ben hafta sonları hesabı öderim. Bu minvalde durum bir müddet devam ettikten sonra, Kurban bayramı hafta içine rastlamıştı. Kalfalar çalışmadıkları için dışarıda olanlar memleketlerine, şehirde olanlar da ailelerinin yanlarında idi. Hafta sonu dükkanda yalnızken lokanta çırağı hesap getirdi. Baktım gariplik var. Kalfalar şehirde olmadıkları halde yemek yenmiş gibi hesap geldi. Aynı şekilde tatlıcıda hesap gönderdi. Biraz kızdım dükkan sahiplerine gittim. Bunlar sanırım yemediler dedimse de dükkan sahibi Usta istersen yarı fiyatını ver dediler. Ben de hesabı tam ödedim ve hafta başı kalfalara artık herkes cebinden yesin içsin dedim.bir zaman sonra şehre bir mübarek geldi.Öğle zamanı "birlikte yemek yiyelim, buyrun falan lokanta'ya gidelim" dediysem de mübarek "buraya son gelişim. Senin için geldim.Yemek yedirmeyenin yemeğini yemem" dedi ve yemek yemeden "Allahaısmarladık" diyerek veda etti. Ben hatamı anlamıştım...
Allah adamlarının manevi idareci konumunda olanlar ülke meseleleri ile ilgilenip bazen görüş belirtirler. Bu görüşler,hadisenin vukua gelmesinden önce o filmi seyretmek gibi bir şeydir. Sonuçlarını ehline söylerler.Bundan maksat, o Zatlara tabi olanların imanlarını sıkılaştırmaktır. Otuz yıl içinde her denileni çıkmıştı. Son mahalli seçimde ...... ilçesinde daha önce üç dönem belediye başkanlığı yapmış, sonra kaybetmiş, iki dönem sonra yeniden aday adayı olmuş ve seçimde üçüncü çıkmış birisi için "Danışıp söz tutsaydı kazanırdı" ifadesini kullandı.Tüm bunlardan anladım ki el elden üstün arşı a'laya kadar. Sırrı kaderi bilmek o kadar zor bir durumdur ki asla ifşa olunmaz. Zira nasıl ki devlet sırrını bilip ifşa etmek eskiden idamı gerektirmekte idi. Aynı şekilde sırrı kaderi bilip ifşa etmekte tüm manevi mertebeleri kaybetmekle eş değer olsa gerek.
İskenderun'da yoğurtçular pasajı denilen bir yerde genellikle süt ürünlerini satan dükkanlar bulunurdu.Pazar cuma günü idi.Dükkanda iken Abacılar köyünde oturan iri yarı benim "Dağlar aslanı" diye lakap taktığım biri on kilo taze yağ getirdi.dedi ki,pazara gittim esnaf ağız birliği etmişcesine dokuz lira verdi,ben on lira istedim vermediler.Bende onlara satmadım sana dokuz liraya veriyorum dedi.Ben içimden ihityaç olmasada zuhurat dedim.Parasını vereyim dediysemde sonra alırım dedi gitti.Arkasından assubaylık yaparken ek iş olarak balcılık yapan birisi geldi.Kaliteli bal ürettiği için o zaman bu ballarını hilton oteline gönderiyordu.Elinde on kg bir teneke bal dükkana getirerek Necib usta bu balı al dedi parasmını sonra alırım diyerek tenekeyi bıraktı gitti.
Yaz vakti yağ ve balı yüklendim eve götürdüm.Hanım baktı yaz günü bal mı yenir dedi.Buzdolabının olmadığı bir zamanda on kilo terayağına ne gerek var niçin aldı n diye söylendi.Ertesi günü bunlar bizim akrabamız olan kişiler idi.Hacca gitmek için gelmişlerdi.Ozaman tüm hacılar İskenderun'da toplanmakta pasaport v.s işlemleri burada yapılıp,gemiyle gidilmekte idi.işlemlerinin bir hafta süreceğini beyan eden bu iki akraba bizim eve misafir oldular.Hanımın yüzü asık.akşam üstü gelen misafire bu saatten sonra ne yemek yapacktı.Evde iki tane gazlı ocak vardı.Birisi ses çıkartan gazlı ocak ki fiyatı on lira idi.Diğeri ses çıkartmadığı için onbeşlira idi.Misafirlere akşam namazından sonra kalacakları odaya aldım.Misafirler bana:"Bize hiç bir yemek hazırlığı yapmayın biz sadece taze yağ ile bal yiyeceğiz dedi.Bende hanıma söyledim.yemek telaşından vazgeçti.Bu misafirler kaldıkları yedi gün boyunca gece kaldıkları odada sesli zikir yapmakta idiler.Sabah namazına da Kaptanpaşa camisine gitmekte idiler.Misafirlikleri boyunca sadece taze yağ ve bal yiyerek almış olduğum bal ve terayağını bitirdiler.Bir işi devamlı yapanların ara sıra o işi bırakıp dinlenmeleri gerekir imiş.Bende bir gün dükkandaki işleri kalfalara bıraktım.bir taksi dolmuşu ile Adana'ya gittim.Küçük saatin berisinde üç tarafı yol olan bir parkta oturuyordum.Karşımdaki bankta bir genç oturuyor kendi kendine konuşarak sövüyordu.Elimle işaret edip yanıma gelmesini istedim.Asabi bir şekilde ne var dedi.Cebimden o zamanki kağıt paraların en yükseğini çıkartıp bana bir sigara alırmısın dedim.Adama paraya baktı ,bana baktı gitti.o gittikten sonra ben parkın beni görmeyecek bir köşesine çekilip adamı islemeye başladım.Adam birazdan elinde sigara paketi ile geldi.etrafa baktı ben yokum.elindeki sigara paketine ve paraya baktı.Benim gittiğimi anladı.ağzı ile sigara paketini yırtarak bir sigara çıkardı.Yaktı.Sigarayı iki nefeste bitirdi.parayı cebine koydu gitti.Birazdan para üzerinde ziller takılı olduğu halde Adana'nın sembol meczublarından Zilli Baba parka geldi.Benim önümde durarak beni takip et dedi.Zilli Baba önde ben arkada tam iki km yol yürüyüp,belediye garajının yedek parça yahut hurda artıklarının konduğu bir yere geldi.burada kulubemsi bir barınağı vardı.bana ağacın dibine otur dedi.bir müddet oturduktan sonra "şimdi gidebilirsin" dedi.O zamandan sonra bir çok defa ziyaretine gittim.Hak teala bu zata bir marifet vermişti:Çocuğu olmayan kadınlar kocaları ile beraber ziyarete gidip çocuk olması için dua istediklerinde mübarek "At bana bir göbek,al sana bir bebek"diyerek bu marifeti ona lütfetmiş idi.Onun dua ettiği tüm karı-kocanın çocuklarının olduğu sayısız kez tecrübe edilmiştir.Bugün ise Seyhaüzerindeki köprüden geçilip Demiryolunin kuzey kısmındaki bulvardan Valilik tarafına gidilirken Beldiyenin garajolarak kullandığı yerde türbesi mevcut olup,görevli elamanlar türbe ziyaretine gelen özel araçlara izin vermektedirler.Türbesinin yanında çok büyük bir okaliptüs ağacı mevcuttur.Türbedarı bir kadındır.Çocuğu olmayanlar için şifa merkezidir.
"İskenderun'da terzilik yaparken (1952-1969) yanımdan onbeş'e yakın kalfa çalışıyordu.Vğle vakti öğle yemeği için herkes evlerine gidip geliyordu.Belki elamanların evlerinde yeterli imkanları yok diye Sonra bir uygulama başlattım.Filan lokantada sulu yemek istiyorsanız öğle yemeğinizi oradan yiyebilirsiniz.Kebab isteyenler filan lokantaya gidebilirler.tatlı canı isteyenler ise bitpazarının köşesinde iki kardeşin işlettiği filan tatlıcıdan yiyebilirler diye.Cumartesi günü olduğu vakit lokantacı,kebabcı,tatlıcı gelir haftalık hesapları getirir öder idim.Bu bir kaç sene böyle devam etti.beş günü tatil olan bir bayram'a tesadüf ettiği için elamanlar bir gün çalışıp diğer günlerde evlerine veya memleketlerine gitmişlerdi.hafta sonu bu üç esnafta bana hesap getirdiler.Halbuki o hafta içinde elamanların yemek yememeleri gerekiyordu.çünkü dükkan kapalı idi.gelen esnafa bir şey demedim ben dükkanınıza uğrarım dedim.Çalışanlara hafta içi yemek yeyip yemediklerini sordum .Yemedik usta dediler.Ben dükkan sahiplerinin yanına gittim.bana günlük defteri gösterdiler yemek yenmiş gibi gösteriyordu.Ben esnafın hesabını ödedim ve esnafa herkes kendi yediğinin hesabını versin deyip,gençliğin verdiği kızgınlıkla yemek uuygulamasını kaldırdım.Yanlmış yapmışım.Beni ziyarete gelen bir Allah dostu var idi.ara sır uğrardı.Geldiğinde öğle yemeği vakti idi."Sultanım beraber yemek yiyelim" dedim.Bana asabi bir şekilde "Yemek yedirmeyenin yemeği yenmez" diyerek gitti.Pişman oldum.Uygulamayı tekrar başlattı isem de bu sefer kalfalar yemeğe gitmediler.
"Nebataddan hayvanata geçmek Ademiyyetin şartıdır.Tanıdığım birisi vardı(isim söylemedi).8 ila 10 tane ineği vardı.Sabah yemeğini yer ineklerini önüne katar yazı dediğimiz yerleşim birimlerinin dışındaki yerlerde akşama kadar otlatır.Sonra döner.İneklerinin sütü,yağı v.s ile çocuklarının nafakasını temin ederdi.Birgün karşılaştığımızda şunları anlattı:"Çobanlığı bıraktım.Sabah tan akşama kadar hiç bevl isteğim gelmezdi.Bir gün nasılsa inekleri yayarken öğle sonrasında bevl ihtiyacım geldi.Etrafta kimse yok kıbleye arkamı dönerek bevl etmek istediğimde şalvarı çözdüm birden önümde bulunan ot dile geldi.Bana "efendi benim üzerime bevl etme.Zira beni bir hayvan yiyecek ve ben bu nebatlıktan kurtulacağm.Bevl edersen kokusundan dolayı hayvan yemez".Diğer tarafa döndüm bu sefer o cihetteki ot konuşmaya başlayarak aynı şeyrei söyledi.Nihayet bevl yapamadım ve erkenden hayvanları önüme katarak eve getirdim ve ertesi günü de hayvanları sattım"dedi.Sen de çok şükür ki nebatattan geçmişsin" .
23 yaşındayım.Konya'da terzilik yapıyorum.Cuma günü cuma ezanından iki saat önce 80 yaşlarında bir zat dükkana geldi.Bana, Ben evela çay içerim, sonra etli ekmek yerim sonrada kahvemi içip Cuma namazına giderim dedi. Dükkandaki çalışanlar misafirin çayını,etli ekmeğini ve kahvesini ısmarladılar. Ertesi cuma günü de aynı saatte geldi aynı ikram yapıldı. Bu zat zülcenaheyn bir zat idi. Hayat hikayesini kısadan geçersek 18 yaşında eğitimini tamamlayarak bir mahalle camisine imam olmuştu. O zamanlar askerlik v.s nedeniyle imamlık yapabilmek için 40 yaşına gelmek gerekti. Onsekiz yaşında imam olmaz diyerek mahallelinin şikayeti üzerine müftü bu zatı görevden almış. Bu kişide medrese eğitimi almış birisi olarak askeriyeye kayıt olmuş. Konya o zamanlar askerlerin Batı'ya sevk yeri idi. Trenlerle bu sevkiyat yapılırdı. Bu zatıda o işe katip olarak tayin etmişlerdi. Başında bir binbaşı ve dört tane de silahlı asker bu sevkiyatı yapmakta idiler.Askere alınacaklar İstasyona bitişik meydanda toplanırlar ve trenin gelmesi beklenirdi.Askere gidecek olan erlerden birisi o gün aniden ortadan kaybolmuştu.Binbaşı, sen askere sahip olamadın diye bu zata, tüfek harbisi ile bayıltıncaya kadar dayak atmıştı.Kaybolan asker çıkıp geldiğinde Konyalı olduğunu,o gün bir çocuğunun doğduğu haberini aldığını çocuğunu görmek için kaçtığını itiraf etmişti.Binbaşı'da hemşerine iltimas geçtin diye bizim zatı muhteremi dövmüştü. İki üçgün sonra teftiş için Paşa geldi. Katiplik yapan zatın topallayarak ortada dolaşmasından şüphelendi ve direkt sordu :Dayak mı yedin? Bizimki ses çıkarmadı. Şikayette etmedi.Paşa, katibin elbisesini çıkarttırdığında vücudundaki izleri görünce fena halde kızdı ve binbaşıyı çağırdı. Elbisesini çıkarttı eline palaskayı aldı:"Bir asker, yeri geldiğinde bin askere bedeldir" diyerek binbaşıya bir güzel dayak attı.Bizim zatı muhterem Yemen harbine iştirak etti. Çantacılıktan assubay oldu. Filistin taraflarında çarpışırken bir şarapnel parçası ile yaralandı. Etrafta ne hastane ne de yardım edecek kimse vardı. Bir ara elini attığında, eline bir at kuyruğu geldi sıkıca tuttu. Kendine geldiğinde bir sahra hastanesinin önünde idi. Hastahanedekiler şaşırdılar bu hasta biraz önce yoktu şimdi nasıl geldi dediler ve hastayı tedavi ettiler.Ve bu zat emekli oldu. Evlendi.çocuğu olmadı. Benim dükkanıma bu zat her cuma günü gelmeye başladı. Bende onu Mürşit olarak kabul ettim. Çayını kahvesini içip etli ekmeğini yer iken sürekli sohbet etmekte idi. Bekar olduğum için kendime ayrı bir ev tutmuştum. Pazar günü babımın evine gittiğimde analığım Remziye hanım babama "Ali bey, Necibe sormayacakmısın?" diye bir sual sorunca babam celalli bir şekilde "Kapat o mevzuyu"dedi. Babamın dışarı çıkmasını fırsat bilerek analığıma meseleyi sordum Benim dükkanıma gelen o zatın hanım tarafından akrabaları babama gelerek "80 yaşındaki bu çocuksuz zengin adam, parayı senin oğluna yediriyor" diye laf çıkartmışlar. Babam da onlara oğlum elinin emeği ile kazanıyor.Kimsenin parasına muhtaç değil"diyerek terslemiş. Aradan üç dört ay geçti bu sefer etraftaki esnaflar v.s de konuya müdahil olarak:Bu ihtiyar zengin adam parasını bir gence yediriyor diye laf çıkartmışlardı. Ben zatı muhteremin sohbetlerinden memnundum. Her Cuma gününü iple çekmekte idim.
Bu ara abisi ile arkadaş olduğum bir kız var idi. Konya sanat mektebine terzilik için gidiyordu. Bu kızın anası dul. Halasıda dul idi. Çok zengin idiler. Kızın abisi Bağdat büyük elçisi idi. Bu şekilde bir evlilik mevzuu var idi. bana da terziliği bırakacaksın, Büyükelçi olan abim yıllık izne gelirken bir araba getirecek bu arabayı bana verecek ben bu araba ile ailenin mal varlıklarına gözkulak olacak, kızın annesini ve halasını gezdirecektim. Bu mevzuyu zatı muhteremime açtım. dikkatle dinledi Kapının kanatları eşit olmalı, kadın malı kapının tokmağıdır. açılırken de kapıya vurur kapanırken de diye laflar etmeye başladı. devam eden cuma günlerinde sohbetlerin sonunda mevzuyu yine bu hususlara getiriyordu. Anladım ki bu işe efendim razı değil. Ben içimden zengin bir aile, araba ve ferah bir hayat hayalleri kuruyordum. Herhalde efendiler benim evliliğime de karışmazlar diyordum. Mürşidimin sevgisi ile kızın sevgisini tarttığımda kız biraz ağır basmakta idi.Ertesi cuma efendi gelmedi.sohbetine alıştığım iç in merak ettim.Sonraki Cuma günü de gelmedi. canım sıkıldı. böylece dört cuma gelmedi. O gece rüyamda Efendiyi gördüm ve bana rüyada o kızdan vazgeçmedikçe gelmeyeceğim diyordu. Bu zaman dilimi içinde Efendinin sevgisi içimde artmış, kızdan soğumaya başlamıştım. Kararımı verdim. Kızın evine gittim. Annesi ve halasının olduğu bir ortamda ben evlenemeyeceğimi onlara bildirdim.Çok şaşırdılar.Bu kadar büyük bir serveti kim reddedebilirdi ki. Bu karardan sonraki cuma günü Efendi geldi. Derin hikmetli şeyler söyledi. Bu bende sır olarak kaldı.Ben evlenene kadar kız kimse ile evlenmedi.Sonra evlendiğini duydum.İskenderun hayatım esnasında başlangıçta imam-müezzin-müftülerle aram çok iyi idi.sürekli onlarla birlikte idim.Hamidiye Camisi imamı hafız Mehmet Bir hoca ile mutlaka her gün görüşürdük.1950 ve sonrası insanların mevlüt okutmaları yaygınlaşmaya başlamıştı.İinsanlar sürekli hocaları davet edip ölülerinin hayrına mevlüt okuturlar idi.Mehmet Bir Hoca'nın İstanbul'dan saygı duyduğu bir kimsesi o gün İskenderun'a gelmişti.Uzun boylu , zayıf bir kimse idi.Akşam namazından sonra birlikte mevlüt icra edilecek yere gittik yatsıdan sonra dağıldık.Aynı paytonla evlerimize giderken İstanbul'dan gelen beyefendi Mehmet hocaya kızmıştı.Kızma nedeni ise mevlüt okutan hane sahibinin hocalara ücret vermesi nedeni idi.Gelen zatı muhterem "Mevlüt okumaya giderken dahi gittiğin aracın ücretini kendicebinden vereceksin"demişti.(Necib Efendi buzatın isminisöylemedi).Buzatın Adapazarında görevlendirdiği bir bayan annemizvardı.Bu annemiz anadan babadan zengin ve ölmüş olan kocasından da kalan mal varlığı nedeniyle varlıklı idi.Bu bayan Adapazarında hafız öğrencileri himaye etmekle görevliidi.kendisine Anadolu'dan müracaat eden beş altı öğrenciyi barındırır ,tüm ihtiyaçlarını karşılar hafızlığın yanı sıra dini ilimleri de öğretmenler vasıtasıyla talebeye öğretir.Bu eğitimitamamlayanların devlet tarafından imam,müezzinv.s olarak görevlendirilmesiiçin Ankarada bakanlar dahil tanıdıkları nezdinde aracı olur, onların vazife almalarını sağlardı.Öğretmen hususunu İstanbul'dakiefendi temin ederdi.Senede bir iki defa yetiştirmiş olduğu bu kişileri ziyaret eder bir anlamda kontrol ederdi.İskenderun bir kaç defa geldiğinde Mehmet hocayla birlikte karşıladık,elini öptük.Ben 38 yaşında iken Bayan annemiz altmış yaşının üzerinde idi.
kIRKLARDAN mURTAZA HOCA DAĞDA YAŞAR,DAVARLARI V.S YAYARAK GEÇİMİNİ temin ederdi.Dörtyol Özerli köyünde seyyid Hasan İnce,Dörtyolda portakal tüccarlığı yapar ara sıra Murtaza Hocayı ziyarete giderdi.Murtaza Hoca, Hasan İnce'nin babası ile Yemen harbindesavaştığı için ona kardaşımın oğlu diye hitap ederdi.Ekmeğinkarne ile satıldığı bir zamanda (1944) Hasan Efendi Yokluk,kıtlık v.s ilealakalı olarak bu ümmeti Muhammedin haline olacak diyesormuş.Murtaza Hoca "Gavurdan para gelecek halk zenginleyecek demişti.Demokrat partinin seçimlere girip tek başına iktidarı kazandığı seçim öncesinde Demokrat partiye oy verecekler üzerinde müthiş bir baskı vardı.Menderes'e oy vermeniyetinde olanların ehliyetnameleri alınıyor,evlerinin suyu yahut elektriğikesiliyordu.Seçimler akabinde Dışarıdan yardım geldi.Ancak Hak Teala, toprağa bir bereket vererek tarımda büyük bolluk yaşandı.Konya Selimiye caminin yerden tahmini 15 metre yukarıda taşların arasından bir karpuz telmininin yeşerip karpuz meyvesi oluşturduğu Konya'da halkarasında yaygınlaşınca insanlar iki taşın arasında yeşeren bu karpuz telminini ve meyvesinigörmek için akın akın gelmişlerdi.Ben de seyrittim.O anda yanımda 70 yaşlarında birisivardı.O dedi kibundan yüz sene önce burada aynı şekilde bir kabak telminin olduğunu gördüm.o yıl büyük bolluk olmuştu dedi.Aklıma gelmediki "amca sen yetmiş yaşındasın yüz seneöncesini nereden biliyorsun?" demek.Belkibunu söyleyen adam Hızır(a.s)idi.
AkşehirliHoca (Mustafa Kemal'in kendisinediyanet reisliği teklif edip kabuletmeyen kişi) Konyadakivaazlarında Osmanlı zamanında Türkçe meal olarak bastırılan Kur'an mealinden bahsetmişti.Karamanın bir köyünde yaşayan birisi bunuduymuş,evde bulunan soba borusunun deliğine duman gelmesindiye tampon olarak konulan ve bunedenle sayfalarının üçte biri yanan bu nüshayı getirip bize göstermişti.Osmanlıca yazıyla yazılan bir mealdi.
"Çin dünyanın süper gücü olacak.Dolar'ın saltanatı bitiyor (yahut bitti)".Paralı askerlik için müracaat eden çocukların ne zaman askeregideceğini sordu.Celb belli değil dedim.Biraz beklesin dedi.Anladım ki güney sınırda bir kargaşalık çıkacak.muhtemel seçim malzemesi olması yahut mahalli seçimlerdeki bir hezimetin ötelenmesi adına ülke bir kargaşaya muhatap edilecek.
Rabbim ümmeti Muhammed'e layık olanları muhafaza etsinNecib Sultanım buyurmuştu:2023 de gelecek olan müceddid-idin,MehdiResule asker hazırlayacak."
Askerden muradın ne olduğunudüşündüğümüzde:Tevhide ermiş güzel ahlaklı insanlar aklımıza gelir.Hani birsözvradır:En büyük vatansever,bildiği işien iyişekilde yapan insandır.Bu nedenle güzel ahlaka sahip tüm insanlar Mehdi Resulün askeri olup,Batıl'a (zalimlere karşı)mücadele ederek İslam'ın galibiyetine say edeceklerdir."Benden on yaş büyük Konya'lı bir avukat vardı.Babasi ilk diyanet işleri Başkanı.samimiyetimiz nedeni ile ona şöyle derdim:"Baban seni haramla büyüttü".Diyanet işleri başkanı olan babasına bunu söyleyince Babası beni çağırtarak şunu söylemişti:Evlat ,Atatürk Diyanet işleri başkanlığı için Hacıveyiszade Mustafa Efendiye teklif etti.Kabul etmedi. Akşehirlihoca'ya teklif etti,kabul etmedi.Maraşlı hocaya(muhtemelen Ahmet tahirMaraşi hz olabilir) teklif etti kabul etmedi.Bana teklif etti.Bende boşta kalmasın diye teklifi kabul ettim.Haklısın.milletvekili dahi olma.çünkü yedikleri haramdır."
AZİZİM nECİB sULTAN ANLATMIŞTI.bİR GÜN tARSUS7A dANYAL pEYGAMBERİN ZİYARETİNE GİTMİŞTİM.cAMİNİN İMAMI EMEKLİ OLMUŞ ANCAK CAMİDE İMAM ODASINDA OTURMAKTA İDİ.bANA NERELİ OLDUĞUMU SORDU,dÖRTYOLLU7YUM DEYİNCE fIRINCI Mehmet aĞA'YI SORDU.tANIRIM DEDİM.şÖYLE ANLATTI:İmamlık yaptığım sıralarda damadım Erdemli Kaymakam'ı idi.Erdemlili Hacı Ahmet Efendinin adını duymuştum.Ben protaddan şikayetim var idi.Bu zatı ziyaret etmeye kara rverdim.Damadımdan rica ettim.O da Deniz kenarında limon bahçesi var.Gelirsen ben makam arabası ile seni bahçesinin köşesinde bırakırım.Ben Kaymakam olduğum için giremem.Dönüşte seni yolun karşısından alırım dedi.Ziyaretine tek başına gittim.protad rahatsızlığımı dile getirdim.Bana Hac Yahut Umre'ye gitmemi söyledi.Yolculuk esnasında idrarımı tutmam mümkün değildi.Bu nedenle Hacca gidemiyordum.Ahmet Efendinin bu sözü üzerine gitmeye niyet ettim.Yolculuğun ilk başladığı gün bu rahatsızlık ara verdi ve Hac dönüşünde ise hiç bir şeyim kalmamıştı.(Not bu sözü:Erdemlili Hacı Ahmet Efenhdi yahut Dörtyollu Fırıncı Mehmet Tanrıöver den birisi imam 'a söylemiştir)
Azizim NECİB SULTAN anlatmıştı."İrşad makamı meşakkatli bir makamdır.Yükleri ağırdır.Ancak bu makamda olanların aşağı inmeleri pek olmaz.Ancak idare makamında olanların durumları Barometre gibi iner çık
"1940 LI YILLARDA Konya'da terzilik yaparken(....) Efendim bana:"Ulus ve Cumhuriyet gazeteleri al, zira bu gazetenin yazarları ülke gündeminde bir ay sonra yer edecek bir hadiseyi önceden haber verirler"demişti.Ancak Konya'da Tek bir gazete bayisi vardı.Kendisini tanırdım.Bana her gün bir ulus ve bir cumhuriyet gazetesi ayırmasını rica ettim.Dedi bu gazetelerin 10 kişi alıcısı var.bu nedenle sayıyı artıramıyorum dedi.Rica ederek on birincisi ben oldum.Bu zamana kadar ben Kendisi mevlevi olduğundan dolayı Sabah gazetesinde yazılar yazan Kadircan Kaflı yahut KAFKAS)'ın yazıları nedeniyle sabah gazetesini alırdım.Cumhuriyet ve Ulus okumaya devam ettim.Sabah gazetesini bıraktım.Bir müddet sonra kendi arkadaş çevrem içinde ileri görüşlü bilgili birisi olarak kabul görmeye başladım.çünkü bu iki gazetenin dedikleri oluyordu.Ben bu gazetelerden edindiğim malumatları arkadaşlarıma aktardığım için onlarda benim fikirlerimdeki isabete hayran kalıyorlardı.Bir müddet sonra Efendi buyurdu ki:Bu işi keramete hamledilecek.gazete okumayı bırak.Bende bıraktım.
NECİB SULTAN’DAN
İskenderun'da Liman işletmesinde memur olarak çalışan bir Allah dostu vardı.Bunun sohbet halkası Bitpazarındaki esnaftı.Bit pazarı ki insanların ceketini sırtında alırdı haberiniz olmazdı.Bu şahısları dolaşır onlardan oluşan kişilere sohbet ederdi.Muhibleri de Efendilerine şehrin eski gelişmemiş yerinde bir ev yaptırmışlar ,sohbetlere oradan devam etmekte idi.Bana muhabbeti olduğu i çin fırsat buldukça terzi dükkanına gelir bana sahiplenmek isterdi.Bir gün deniz kenarına hava almak için çıktığımda adliye binasının köşesinde karşılaştım,selam verdim selamımı almadı.Hayret ettim.Deniz kenarındaki iskelede vakit geçirip,sandalla bir deniz gezintisi yapıp kaptanpaşa camiinde namazımı kılıp dükkana geçmek niyetinde iken tevafuken yine aynı noktada karşılaştım.Tekrar selam verdim ama yine selamımı almadı.Üzüldüm.Ertesi gün dükkanda otururken geldi.Çay söylede içelim dedi.Ben kırgın bir şekilde kalfalara çay söyleyin dedim.Çayını içtikten sonra bana:"Hayrola,çok soğuksun !ne oldu?"diye sorunca bende dünkü hadiseyi anlattım.İki defa selam verdim selamımı almadın deyince Mübarek dedi ki:O gün adliyede bitpazarındaki müritlerden bir tanesinin tutuklu bir davası var idi.Ben elimde tespih,Cenab-ı Hakk'dan yardım istiyordum tahliye olması için.Bu nedenle seni görmedim kusuru kalma "diyerek mazeretini söyledi.
Azizim Necib Efendim anlatmıştı:Bir meşayıha sağlığında hizmet edip neredeyse sağ kolu mesabesinde olan bir efendi'den dinlemiştim.Anlattığına göre Efendiye hizmet noktasında bayağı yol almıştı.Efendi bir gün bu hizmetleri esnasında Bir şeyin asan olmasını istersen Kur'an'ı Kerim'de filan ayet vardır.Okursan istediğin o iş gerçekleşir"demişti.Sağlığında işaret etmese de efendi vefatından sonra dervişlerle ilgilenmeyi ben kendi üzerine aldım.ancak çoban gidince sürü çabuk dağılıyor.Dervişlerde dağıldılar.Bazıları gelip gitsede eski neşe kalmamıştı.Karı koca olarak çocuğumuz yoktu.ancak ben karımla çok mutluydum.Bir gün erken yattık.Aklıma bu ayet geldi.Ailemle mutluyum.Mali işlerimde yolunda Allahımdan daha ne isterim ki diye düşünürken bu ayeti içimden okumak geldi.Okurkende art bir niyet düşünmeksizin mahalleden gelip geçerken gördüğüm ve bana saygı gösteren genç bir kız hayalime geldi.Gecenin bir vaktinde kapı çalındı.Hanımıma hayırdır.bu vakitte senin akrabaların olmasın dedim.Uyandı kapıyı açtı karşısında bir genç kız elinde bohçası ile evimize çıkagelmiş.Sorduk:Hayırdır?diye.Kız dedi ki ben buraya sana varmaya geldim"dedi.Ben şaşırdım.Çünkü karımla mutluydum.Yaşı benim yaşımın yarısından daha küçük.Kızım olurmu öyle şey dediysemde "Kendimi öldürürüm ben geri gitmem"diye tutturdu.Gecenin ilerlemiş bir vakti.Sabah olur hayır olur diye mecburen benim hanım diğer odaya yatak hazırladı ve gelen misafirle birlikte odada yattı.Ben odada tek başına idim.ertesi sabah kız evine gitmedi.Evlerinde telaş başlamış.Yokluğu anlaşılınca aramaya çıkmışlar ama nafile böylelikle iki gün geçti.Baktım iş sarpa saracak.Hanımıma dedim ki bunun evine git ana babasına haber ver.Hanım gitti anne babasına haber verdiler.Onlar bizim evimize geldiler .Kız ben asla geri dönmem bu adamla evlenmezsem kendimi de öldürürüm diye onlara aşikaren söyledi.Meseleyi daha fazla büyütüp rezil rüsvay olmadan ,hanımım dedi ki:"Bey sen yaşlısın,ben yaşlıyım.Bu kızı nikahına al.ev işlerimizi yapar bizlere hizmet eder".deyince biz bu kızla nikah yaptık.Kız tüm ev işlerimizi görmeye başladı.Tüm temizlik,yemek v.s işlerimiz görülmekte idi.Bu mihvalde bir yıl devam etti.Sonra ikinci eşim hamile kaldı.Bir kız çocuğumuz oldu.Çocuk doğduktan üç dört ay sonra ikinci eşimin huyu değişti.Bu sefer ilk eşime emretmeğe,şunu getir,bunu götür demeye başladı.İlk eşim üç beş ay sabretti ise en sonunda dayanamadı "Bey ben artık bu evden gidiyorum dedi"ve gitti.Biz kaldık ikinci hanımla.kız çocuğumuz büyüdü aradan onbeş sene geçti.Şimdiki halimi sorarsan aile huzurum gitti.Ana kız sanki benim karım ve çocuğum değil iki kocam gibi bana davranmaya başladı.Ben şeyh Efendi'den bu ayeti öğrendim ama bu işin çilesini ve imtihanını hiç sormamışım.Evet bu ayeti okuduğumuzda her istediğimiz oluyor ama çilesi nolacak diye düşünerek okumak gerekirmiş"dedi.
"1940 LI YILLARDA Konya'da terzilik yaparken(....) Efendim bana:"Ulus ve Cumhuriyet gazeteleri al, zira bu gazetenin yazarları ülke gündeminde bir ay sonra yer edecek bir hadiseyi önceden haber verirler"demişti.Ancak Konya'da Tek bir gazete bayisi vardı.Kendisini tanırdım.Bana her gün bir ulus ve bir cumhuriyet gazetesi ayırmasını rica ettim.Dedi bu gazetelerin 10 kişi alıcısı var.bu nedenle sayıyı artıramıyorum dedi.Rica ederek on birincisi ben oldum.Bu zamana kadar ben Kendisi mevlevi olduğundan dolayı Sabah gazetesinde yazılar yazan Kadircan Kaflı yahut KAFKAS)'ın yazıları nedeniyle sabah gazetesini alırdım.Cumhuriyet ve Ulus okumaya devam ettim.Sabah gazetesini bıraktım.Bir müddet sonra kendi arkadaş çevrem içinde ileri görüşlü bilgili birisi olarak kabul görmeye başladım.çünkü bu iki gazetenin dedikleri oluyordu.Ben bu gazetelerden edindiğim malumatları arkadaşlarıma aktardığım için onlarda benim fikirlerimdeki isabete hayran kalıyorlardı.Bir müddet sonra Efendi buyurdu ki:Bu işi keramete hamledilecek.gazete okumayı bırak.Bende bıraktım.
Bloğun yıllar önceki yazılarında belki mevcuttur.Azizim Necib Sultan buyurmuştu:"Zaman gelecek dünya iki kutba ayrılacak,Türkiye bu iki kutup arasında hakem rolu üstlenecek,TC rümuzunun ortasına "İ"harfi gelecek,az çalışmakla çok kazancın,az ibadetle çok sevabın verileceği günler gelecek Konya Dünyanın Manevi Başkenti olacak,Kimlerin milletvekili olacağını mürşitler söyliyecek,ev kadınlarına maaş bağlanack.Herkes evliya olacak ancak mürşid-i Kamil azalacak".Biraz önceki internet haberlerinde Amerikanın rus diplamatlara sınır dışına çıkmaları için 72 saat süre verdiği haberleri geçti.Arkasından da Rusya'nın hamleleri bekleniyor.bu zıtlaşma,küçük meselelerin büyütülmesi hayvani duyguların devreye girmesi sonucunda dünya bir felaket yaşayabilir.Bu haberler akabinde Sultanımın30 yıl önce söylediklerinin tahakkuk zamanı mı geldi diye düşünmeye başladım.
AZİZİM NECİB SULTAN'ın sözüdür :"Evlat yaşamadığın bir sözü söyleme".Bu gün din adına ortaya çıkan gerek ehli şeriat ve gerekse ehli tarikat mensuplarının uyması gerekli en önemli prensip olup Hak Teala bu konuda bizleri uyarmıştır:"Niçin yapamayacağınız şeyleri söylersiniz!"diye.Şüphesiz "söz"ile kandırılacak daha çok kişi mevcuttur.Riya olan fiil ile kandırılan insanlar da az değildir.Atatürk,kıyafet devrimini yaparak fiil ile kandırmanın önüne geçmek istedi.Ancak bu uygulama sonrakiler tarafından zulme dönüştürüldü.
Manevi dünyada,Söylediğimiz her sözden ve işlediğimiz her fiilden doğan karşılıkların olduğu ifade edilerek başımıza gelen her hadisenin öncesinin tetkik ve tahlil tavsiye edilir.Bizim yaşamadığımız halden bahsetmemiz,yapamayacağımız şeyleri söylememizden de mutlaka bir karşılık doğacaktır.Bunun en bariz örneği bu sözlerin aynısı ile imtihan olmaktır.Mevlana Efendimiz Fihi Ma Fih isimli eserinin 16.faslında bu konuyu işlemiştir."Gerçi Hak Teala ,hayır ve şerrin cezalarını ahirette vereceğini vaad buyurmuştur,Velakin onun nümunesi bir miktar bu dünya hayatında dembedem ve levha-be-levha zahir olur.Eğer bir kimsenin gönlünde meserret olursa,o hal bir kimseyi mesrur etmesinin karşılığıdır.ve eğer mağmum(üzüntülü)olursa bir kimseyi gamgin etmiştir.Bu manalar bu alemdendir.Herkesin bu az ile çoğu anlamaları için ,ceza gününden numunedir.Nitekim nümuneyi ,buğday ambarından bir avuç gösterirler.O kadar azamet ve büyüklüğü ile beraber ,Resun (A.S)'ın bir gece eli ağrıdı.Bu ağrının amcası Hz.Abbas'ı bedirde alınan esirler arasında elinin bağlanmasından kaynaklandığı ilham olundu.Hz.Abbas'ın elinin bağlanması Hakk'ın emri olmakla beraber ,cezasıda erişti.İşte sana arız olan bu kabzlar,kederler ve nahoşluklar ,yaptığın azar ve masiyetin tesiri olduğunu bilmen için böyle ceza olarak erişir.Gerçi ne yapmış olduğun tafsilatı ile hatırında değildir.;velakin cezadan kötü bir fiili işlediğini bil.O yaptığın kötümüdür veya cehilden veya gaflettenmidir,veyahut bir inançsız kimse ile arkadaşlık yapman nedeni ile onun günahları teshil etmiştir de,onun günah olduğunu bilemez.Cezaya nazar et ki ,ne kadar bastın,ne kadar kabzın vardır?Suret-i katiyyede kabz masiyetin ve bast taatin cezasıdır".
Mevlana Vakfı İSKENDERUN
AZİZİM anlatmıştı.Hacı Veyiszade Mustafa Efendi(üçlerden)camide bir vaaz esnasında cemaata hitaben:"ALLAHIN SİZE VERDİĞİNİ HESAPLAYIN,BİRDE SİZ BUNLARDAN NE KADARINI VERDİNİZ ONU HESAPLAYIN"demiştir.
Fırıncı Mehmet Ağa(Tanrıöver-Hatay Dörtyol)'nın iki dervişi vardı.Necati ve Zirat bahçesi müdürü Rıza Şeyhunoğlu.Onun mürşidi Bandırmalı bir Melami şeyhiydi.
Alkol,Balığın nurunu öldürür."Sofraya yakın olan Allah'a yakın olur"sözünü anam söylemişti.Maksat sofraya yakın durulursa ekmek kırıntısı yere dökülmez,böylelikle günaha girilmez.Ekmek bölünmesi çoksa,çocuk ve bereket çoğalır."Besmele ve Salavat okunursa hastalığı hafifler ,bir mekana girilip eşyaya el değdirilirse bereket celbedilir.
Bugünkü Konya Fuar alanı,DEDE BAHÇESİ idi.Birer odalı dede mekanları ve her türlü hayvanat vardı.AZİZİMDEN DİNLEMİŞTİM.
Atatürk,Yunan harbi sırasında Konya Valisi olan Paşa'dan silah alımında kullanmak üzere Konya Eşrafından Para toplanmasını emreder.Vali Eşrafı davet eder.İkramdan sonra,gelen misafirlere meseleyi açar ve liste yapılır.Herkes vereceği sarı lirayı listeye yazdırır.80 yaşlarında birisi listeye bir şey yazdırmaz.Vali :"Efendi sende az çok birşeyler söyle"deyince o zat"Toplanan ne oldu?"diye sorar.Vali biraz kızgın ana içinden"hem bir şey vermiyor hemde toplananı soruyor"düşüncesini geçirerek taahhüt edilen rakamı söyler.O zat "TOPLANAN KADAR DA BENDEN"der.Herkes bu adamın kimliğini merak eder ama bulamazlar.Toplantı dağılırken Vali bu adamı yolcu etmek için ayağa kalkar ama o zat:"Paşa,o iş buraya gelirken lazımdı"der.Çünkü Vali o adamı karşılamamıştı.*Bir gün,vaktini saatini Hakteala bilir KONYA'da bir büyük fütühat olacak ve KONYA,İslam Aleminin Payitahtı(Başkenti)olacak.
(Bu sözü NECİB EFENDİ AZİZİMDEN "İslam aleminin Manevi Başkenti Konya olacak ve TC harflerinin ortasına İ gelecek "şeklinde duymuştum.)Bu tabiri AZİZİM'den duymuştum.Ama açıklamasını soramadım.İnsan dış suretini aynada seyreder.güzellik yahut çirkinliğini orada görür ki insan nefsi kendi çirkinliğini hiç kabullenemezmiş.İnsan iç yüzünü araştırmazmış.Acaba,iç yüzümüzü nasıl görürüz.?
Tabi ki ayna vasıtasıyla .Ancak bu ayna bizim bildiğimiz maddi (demir yahut cam)ayna olmasa gerek.Canın yüzünü gösteren ayna çok pahalı imiş.Can aynası Yarin yüzü imiş.O diyardan olan yârin yüzü.Ki bu yüz Mürşid-i Kamil imiş.Doğum sancısı nasıl Hz.Meryem'i hurma ağacının altına doğru çekmişse Hakikati arama isteği ise seni Mürşit huzuruna çeker.Palmiye hastanesinde 18-28 Temmuz arası tedavi için yatmış ve bu dönem Ramazan ayına rast gelmekle 10 günlük süreyi nöbet ve İtikaf olarak isimlendirmişti.25.7.2014 günü Hastahane kafeteryasında söylemişti.Allah'a Kul,Peygambere Ümmet,Pir'e evlat olmadan yol alınmaz.Kul'luk için çaba gayret,Ümmet olmak için çaba gayret,Evlat olmak için çaba gayret gerekir.
Ahmet Tahir Maraşi efendimiz buyurmuştu.”-İnsanlar Allah’a birçok yoldan varırlar.Güzel ahlak,ibadet,zikir,iyilik v.s gibi.Fakat en kısa ve kestirme yol MUHABBETTİR.
Necib Sultanım anlattı.Konya'da Alaattin tepesine yakın yerde bir evde yalnız kalıyorum.İki odalı bir ev.tuvalet dışarıda.Babamın hayvan yetiştirdiği yer ise farklı bir yerde.Gece saat on ikiye kadar dükkanda çalışıyorum,gece eve dönüp yatıyorum.Karlı bir gece.yerde kırk santim kar var.yoldan eve giderken inisanların bastıkları yer bir iz oluşturmuş bir kişinin geçebileceği şekilde çukurda bir yol oluşmuş.Eve giderken birden karşımda iri yarı bir adam.Başında ingiliz foteri var.Elbisesi ve kaputu kadife,ayağında ayakkabı var.bir kişinin geçebileceği yolda karşı karşıya geldik.Yan yan geçmemiz gerekir.Adam karşımda dikildi.Ve bana hitaben dikkatlice baktı.o esnada elim gayri ihtiyari belimdeki bıçağa gitti.Adam bana hitaben "Bana bir 50 lik ver".olduğum ve para kazandığım için cüzdanımı çıkarttım.Atatürk7ün bastırmış olduğu paralardan bir 50 TL verdim ve yoluma devam ettim.Eve vardım pijamamı attım ancak uyku tutmadı.Ben gencim.Bu adam benden haraç aldı.Elimde bıçakta var.Ben bu parayı ona nasıl verdim? diye içim içimi yemekte idi.Konya otelinin sahibinin oğlu arkadaşımdı.Bazen dükkandan çıkıp saat 8 9 gibi otele uğrar onunla muhabbet ederdim.Bir kaç gün sonra Otele gittim.Otelin girişinde büyükçe bir salon var.Taş kömür sobası kurulmuş otel müşterileri bu salonda oturmaktalar.Soba başında otururken Adamın birisi olanları anlatıyor:"Ben İstanbulda besicilik yapmaktayım.İstanbul7a vagon koyun götürdüm.SattımCebimde külliyetli bir para var.Memlekete dönerken birde Konyayı gezeyim dedim.
Her taraf kar.istasyonda kızakçılar var.yolcuları kızakçılar taşıyor.Kızağın birisine oturdum.Parasını vermek için elimi cebime attım.Cüzdanım çalınmış.Kızaktan indim.yaya bir vaziyette tren istasyonundan şehir merkezinde bir otele gitmek için yürümeye başladım.Otele verecek param dahi yoktu.Şehir içerisinde giderken yürüdüğüm istikamette karşıma 1.90 boyunda iri yarı birisi çıktı.Adama ben “Bana 50 lira ver” dedim.adam korkusundan cüzdanını çıkarttı bana kağıt 50 lira verdi.Biraz gittikten sonra tekrar bana geri dönerek baktı.Yetmezse daha vereyim gibi.ben bu para bana otel için yeter.otelde kalırım ertesi gün memlekete telgraf çeker para isterim” diye düşündüm.Başka para istemedim.otele geldim.Bir haftadan beri burdayım.<Memleketten param geldi.Şimdi ben bana o parayı veren adamı arıyorum.Kendisine 500 Lira para vereceğim”dedi.Bu adam meğer benim o gece para verdiğim adam imiş amma beni 1.90 boyunda iri yarı birisi gibi görmüş halbuki ben 55 kg birisiyim.İçimden adamın yanına gidip sana o parayı veren benim,hatta filan yerde bu hadise oldu” diye işaret verip 500 Lira almayı nefsim istedi.Adamın yanına yaklaştım.Hiçbir şey demedim.Adam konuşmaya devam ediyordu”Para Allah’ın,mülk Allah’ın” diyordu.Bunu duyunca kendimi belli etmeden oradan ayrıldım.
İskenderun hayatım esnasında başlangıçta imam-müezzin-müftülerle aram çok iyi idi.sürekli onlarla birlikte idim.Hamidiye Camisi imamı hafız Mehmet Bir hoca ile mutlaka her gün görüşürdük.1950 ve sonrası insanların mevlüt okutmaları yaygınlaşmaya başlamıştı.İinsanlar sürekli hocaları davet edip ölülerinin hayrına mevlüt okuturlar idi.Mehmet Bir Hoca'nın İstanbul'dan saygı duyduğu bir kimsesi o gün İskenderun'a gelmişti.Uzun boylu , zayıf bir kimse idi.Akşam namazından sonra birlikte mevlüt icra edilecek yere gittik yatsıdan sonra dağıldık.Aynı paytonla evlerimize giderken İstanbul'dan gelen beyefendi Mehmet hocaya kızmıştı.Kızma nedeni ise mevlüt okutan hane sahibinin hocalara ücret vermesi nedeni idi.Gelen zatı muhterem "Mevlüt okumaya giderken dahi gittiğin aracın ücretini kendicebinden vereceksin"demişti.(Necib Efendi buzatın isminisöylemedi).Buzatın Adapazarında görevlendirdiği bir bayan annemizvardı.Bu annemiz anadan babadan zengin ve ölmüş olan kocasından da kalan mal varlığı nedeniyle varlıklı idi.Bu bayan Adapazarında hafız öğrencileri himaye etmekle görevliidi.kendisine Anadolu'dan müracaat eden beş altı öğrenciyi barındırır ,tüm ihtiyaçlarını karşılar hafızlığın yanı sıra dini ilimleri de öğretmenler vasıtasıyla talebeye öğretir.Bu eğitimitamamlayanların devlet tarafından imam,müezzinv.s olarak görevlendirilmesiiçin Ankarada bakanlar dahil tanıdıkları nezdinde aracı olur, onların vazife almalarını sağlardı.Öğretmen hususunu İstanbul'dakiefendi temin ederdi.Senede bir iki defa yetiştirmiş olduğu bu kişileri ziyaret eder bir anlamda kontrol ederdi.İskenderun bir kaç defa geldiğinde Mehmet hocayla birlikte karşıladık,elini öptük.Ben 38 yaşında iken Bayan annemiz altmış yaşının üzerinde idi.
"KELLİMİNİ YA HÜMEYRA""Konuş benimle ey Hümeyra"sözünü Efendimiz içinde bulunduğu manevi çekimin etkisinden kurtulup normala dönmek için kullanırmış derler.AZİZİM'de ortam kalabalıklaştığında veya ehil olmayan birisi geldiğinden "ŞİMDİ PARA KAZANMANIN YOLLARINDAN KONUŞALIM"diyerek boyut değiştirirdi.Efendi'nin vefatı akabinden sonra vazife birisine tevdi edilmişse aynı efendiye hizmet edenler o vazifeli nazarında KARDEŞ,vazife akabinde gelenler ise EVLAT olarak muamele göreceğini AZİZİM İFADE BUYURMUŞTU.İrşatçılarla hiç işim olmadı.azizlerim HEP İDARECİ(İCRAATÇI)idi.Bu nedenle günlük hadiselerle alakalı merakım bundan kaynaklansa gerek.Sizi rüyalarında makam arabası ile gezdiren Beyefendi'yi konferans için İskenderun'a davet etmiştik.Ertesi sabah İstanbul uçağına yetişmesi gerekiyordu........... aracımı,ilçe teşkilatına bırakmıştım.Misafiri götürmesi için.Adana girişinde uçağa yetişme telaşı içinde ,karşıya geçmek isterken yolu tamamen kapatmış Tır aracına tüm hızıyla vuran bu araç Pert olma derecesinde zarar görmüştü.Araç içindekiler sağlamdı.Misafir taksi ile yola devam etmişti.Hiç önemli değil vazifemizi yapmıştık.
Başlayan Yeni devrin ,siyaset söylemlerini hiç soramadım.Ancak gözlemim ve hislerim şu: Hamaset, muhabbetin yerini tutmuyor.Dinin özünü yaşayan ve yaşatacak olanların önündeki en büyük engel şekil dindarları.Siyasette birbirlerini bitirdiklerinde(CELAL sıfatının tecellileri sonucu)topyekun başlayacak kurtuluş savaşının önderi yahut önderleri ortaya çıkacak.MÜRŞİT MÜRİDE NE YAPAR?
AZİZİM Hasan Efendi anlatmıştı idrakimizin alacağı kadarıyla.Nefsin kötü hallerini, Hırs,Kibir,şehvet,Öfke,Adavet,cimrilik,Mevki makam isteği v.s gibi her insanın geninde mevcut olan menfi çekimleri insanın bedenine dolanmış ,onu sıkarak yahut zehirli dişleri ile sokarak öldürmeye çalışan bir yılan'a benzetmişti.Mürşit,elindeki kılıçla bu yılanın boyun ,sırt ve kuyruğuna vurarak yarısına kadar kesip yara açar.Bu darbenin tesiri ile yılan kıpırdayıp zarar verme gücünü kendinde bulamaz.Bundan sonrası için müritte,çalışarak ,gayret ederek bu yaranın kapanmasına mani olup(tembellik etmeyerek)yılanın kalan kısmınıda kendi kesecektir.Nefis yılanının bedenini Mürşit tamamen kopartmadığı için mürit tembellik edip,gayret içinde çalışmazsa bu yara zamanla iyileşir ve yılan tabiatında olan zararı icra eder demişti.
